Στη μνήμη του Κώστα

ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΕΩΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΙΓΜΕ

                                                                           Αθήνα, 4/1/2020

          

Αποχαιρετήσαμε προχθές  στο Νεκροταφείο Ζωγράφου το συνάδελφο Κώστα Βασιλειάδη. Ο Κώστας ήταν ένας λαμπρός επιστήμονας, υπηρέτησε το ΙΓΜΕ από πολλές και υπεύθυνες θέσεις, αλλά και ένας δραστήριος κοινωνικός άνθρωπος που συμμετείχε ενεργά στην συνδικαλιστική δραστηριότητα τόσο του Συνδικάτου Εργαζομένων του ΙΓΜΕ όσο και στο σύλλογο των συνταξιούχων, μέλος του ΔΣ του ΕΣΤΥ-ΙΓΜΕ τα τελευταία 5 χρόνια μέχρι και την τελευταία του πνοή.

Αυτή  την ολοκληρωμένη προσωπικότητα του Κώστα θελήσαμε να αποτυπώσουμε στον αποχαιρετισμό μας.  Σύμφωνα με τα λόγια της Δήμητρας και του γιου του Χρήστου, αυτά θα ήθελε να ακούσει ο Κώστας. Και ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ σε τελική ανάλυση.

Στη μνήμη λοιπόν του Κώστα και για την ενημέρωση και όσων συναδέλφων δεν μπορούσαν να παραβρεθούν στην κηδεία παραθέτουμε τον ύστατο αποχαιρετισμό που εκφωνήθηκε από την Πρόεδρο του ΔΣ στην Κηδεία του Κώστα την Πέμπτη που μας πέρασε.

Αγαπημένε μας συνάδελφε Κώστα,

Μας άφησες αναπάντεχα μόλις χθες και ακόμα δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την μεγάλη απώλεια. Μόλις πριν 15 μέρες ήρθες να μας αποχαιρετήσεις στον καφέ της Τετάρτης, ψύχραιμος πριν από το χειρουργείο που είχε ήδη αποφασιστεί και, όπως πάντα επιμελής, τυπικός και απαιτητικός με τον εαυτό σου, δεν ήθελες να αφήσεις τίποτα σε εκκρεμότητα, να είναι όλα εντάξει για το Σύλλογο μέχρι να επανέλθεις στα καθήκοντα σου.

Ο συνάδελφος Κώστας Βασιλειάδης δεν ήταν τυπικός και εντάξει μόνο με τα του Συλλόγου. Ήταν ένας σοβαρός γεωφυσικός που συνέβαλε σε σειρά μελετών, αλλά και από το πόστο του Δ/ντή Γεωφυσικής, στο έργο του ΙΓΜΕ. Ένας ευσυνείδητος υπάλληλος που προσέφερε στο Ινστιτούτο από όποια θέση και αν το υπηρέτησε. Σοβαρότατο ήταν το έργο του στην οργάνωση της Βιβλιοθήκης και στη διάσωση του πολύτιμου βιβλιογραφικού θησαυρού του ΙΓΜΕ.

Για αυτό και ήταν μεγάλος ο πόνος του όταν άρχισαν οι απόπειρες διάλυσης του ΙΓΜΕ,  παρών σε όλες τις μάχες που δώσαμε για τη σωτηρία του ΙΓΜΕ και για τα δικαιώματα των συνταξιούχων.

Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα κείμενα στο ιστολόγιο του Συλλόγου μας ήταν η ανοιχτή επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Βουλής που έστειλε το καλοκαίρι του 2017 για την επιχειρούμενη ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΙΓΜΕ. Με το γλαφυρό του λόγο συγκίνησε πολλούς μέσα και έξω από το ΙΓΜΕ.

Διαβάζω από την επιστολή του Κώστα:

….»Επιθυμώ να διαμαρτυρηθώ για την εγκληματική αδιαφορία του Υπουργού ΠΕΝ, αλλά και των Υπουργών Εργασίας και Οικονομίας και της Κυβέρνησης γενικότερα, για τον εμπαιγμό στους εργαζόμενους του ΙΓΜΕ, που εδώ και τρείς μήνες είναι χωρίς Διοίκηση, δεν έχει εκταμιευμένο ούτε ένα ευρώ από τον τακτικό προϋπολογισμό και για τα έργα του ΕΣΠΑ, με αποτέλεσμα να έχουν παραλύσει τα πάντα..

….»Το πιο ανησυχητικό είναι ότι γνωρίζουμε , από τον ίδιο τον Υπουργό, πως η Κυβέρνηση ετοιμάζει κρυφά να φέρει στην Βουλή ξαφνικά νομοσχέδιο που θα αλλάξει τον ρόλο και χαρακτήρα του ΙΓΜΕ.

….»Στ ‘αλήθεια πιστεύετε ότι για να σωθεί η ελληνική οικονομία πρέπει  να διαλυθεί και το μοναδικό ερευνητικό γεωεπιστημονικό Ινστιτούτο της Χώρας των, εδώ και χρόνια, αποδεκατισμένων αλλά απίστευτα εξειδικευμένων εργαζόμενων και να αντιμετωπιστεί απλά σαν ένα λογιστικό βάρος; 

….»Ξέρετε πολύ καλά ότι καταργείτε το ΙΓΜΕ διότι με τις μικρές του δυνάμεις υπερασπίζεται επιστημονικά ένα κρίσιμο τομέα , αυτόν του μεταλλευτικού πλούτου της Χώρας.»

Ήταν προφητικό το κείμενο του Κώστα, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια. Και υπέγραφε:

«Ένας, συνταξιούχος πλέον, επιστήμονας εργαζόμενος στο ΙΓΜΕ επί 37 χρόνια

που αγάπησε την Ελλάδα που τώρα τον πληγώνει.

ΚΩΝ/ΝΟΣ Χ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

Φυσικός-Γεωφυσικός

Διαχειριστής Συστημάτων Γαιοπληροφοριών»

Αυτός ήταν ο Κώστας. Επί 37 χρόνια δούλεψε στο ΙΓΜΕ. Ήταν παράλληλα ένας αγωνιστής,  υπέρμαχος των συλλογικών διεκδικήσεων μέσα από τις γραμμές του Συνδικάτου των εργαζομένων του ΙΓΜΕ τόσο από θέσεις ευθύνης του ΔΣ του Συνδικάτου όσο και σαν απλός εργαζόμενος. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες για το ζωντάνεμα των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών στο συνδικαλιστικό κίνημα και στη συνέχεια στο Σύλλογο των συνταξιούχων, μέλος του ΔΣ του ΕΣΤΥ τα τελευταία 5 χρόνια.

Δυσαναπλήρωτο είναι το κενό που αφήνει, όχι μόνο για τους αγαπημένους του, τη Δήμητρα, την μητέρα του και τον Χρήστο, αλλά και για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να είμαστε μαζί του όλα αυτά τα χρόνια.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει Κώστα.

ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΕΣΤΥ-ΙΓΜΕ